Motorower Komar 4 model 2328

W 1970 roku w podwozia motorowerów 2320 i 2330 wbudowano nowy silnik o nazwie S38SH, zmieniając ich oznaczenia kolejno na 2328 i 2338.
W silniku tym, zastosowano zupełnie nowe rozwiązania skrzyni biegów i sprzęgła. Silnik posiadał jeden bieg i sprzęgło odśrodkowe. Dla łatwiejszego rozruchu zamontowano dekompresor. Prędkość jazdy była regulowana obrotami silnika.
W związku z zamontowaniem tego silnika do ramy Komara 2320 zmieniono napis na baku na Komar 4.
Zamiast dotychczasowej rączki zmiany biegów na lewej stronie kierownicy zastosowano prostą w obsłudze dźwignię (odprężnik), która jest naciskana tylko podczas rozruchu silnika.
W poźniejszych egzemplarzach występowała plastikowa lampa przednia jak w komarach 2330.

Komar 2, model: 2330

Zjednoczone Zakłady Rowerowe w Bydgoszczy a później Zakłady Predom Romet wypuściły na rynek motorower Komar 2 typ 2330. W nowym motorowerze wprowadzono ramę rurowo-tłoczoną z resorowanym teleskopowo tyłem. Był to ukłon w stronę poprawy komfortu jazdy. W miejsce dotychczasowego siodła rowerowego zastosowano wygodną kanapę. W tylna część ramy wkomponowano dwie puszki narzędziowe przykryte pokrywami z tworzywa sztucznego. Zastosowano także głębsze błotniki. Pierwsze modele posiadały jeszcze metalową lampę przednią, późniejsze plastikową. Zamiast sygnału dźwiękowego zastosowano ponownie dzwonek rowerowy. Motorower wyposażono w silnik S38B4, taki sam jak w Komarze 2320 odpalany pedałami.
Tak pisano o Komarze 2330 w ówczesnej prasie Lata produkcji: (1968?) 1969-1974(1975?)

Motorower Komar model: 232 i 2320

Pierwsze modele Komara zjechały z taśmy montażowej w 1960 roku, były oznaczone numerem MR 230 i posiadały silnik od Rysia. W krótkim czasie model ten został poddany modernizacji poprzez zmianę przedniego zawieszenia i wprowadzenie nowoczesnego silnika S-38, znanego już wcześniej z Żaka.
W 1962 roku wprowadzono już 3 modernizacje Komara.

Motorower Komar 230

Motorower Komar model 230 był pierwszym modelem tego "insekta" produkowanym przez Zjednoczone Zakłady Rowerowe,poźniejszy Romet, w Bydgoszczy.Podstawową myślą przewodnią przy produkcji tego mopedu było zrobienie prostego i taniego motoroweru dla "mas pracujących".
W nowej konstrukcji opracowanej w latach 1957-58 przez inzynierów B. Kędzierskiego, A. Kontzera i J. Podlaskiego, zastosowano zmodernizowany silnik z Rysia w wersji S02 ze zmienionymi przełożeniami w skrzyni biegów i bez dekompresatora a także wieloma innymi zmianami. Na bazie tego modelu w dalszych latach rozwijały się pozostałe modele Komara.

Motorower Komar z silnikiem Simsona

Motorower Komar był pierwszym motorowerem produkowanym przez Zjednoczone Zakłady Rowerowe,poźniejszy Romet, w Bydgoszczy które do tej pory zajmowały się wytwarzaniem rowerów.
Ta nowa konstrukcja została opracowaną w latach 1957-58 przez inżynierów B. Kędzierskiego, A. Kontzera i J. Podlaskiego. Podstawową myślą przewodnią przy produkcji tego mopedu było zrobienie prostego i taniego motoroweru dla "mas pracujących".
Prawdopodobnie w roku 1958 roku przeprowadzono pierwsze próby drogowe Komara.

Silnik Dezamet model S38SH

Silnik ten pojawił sięna rynku w 1970 roku w podwoziach motorowerów Komar 2328 i 2338.
W silniku tym, zastosowano zupełnie nowe rozwiązania skrzyni biegów i sprzęgła. Silnik posiadał jeden bieg i sprzęgło odśrodkowe. Dla łatwiejszego rozruchu zamontowano dekompresor. Prędkość jazdy była regulowana obrotami silnika.

Mój Romet Kadet

a wstępie chciałbym pozdrowić wszystkich miłośników dwóch kółek, szczególności tych, którzy stawiają pierwsze motocyklowe kroki (...) Jednak, co tu dużo mówić, są wśród nas i tacy, którzy nie mogą sobie pozwolić na kupno nowego, nawet najsłabszego, z najuboższym wyposażeniem skutera (a najtańszy, jeśli się nie mylę, kosztuje 2-3 tyś. zł). I co wówczas ma począć taki "Biedny chłopak" Kupuje Rometa od sąsiada za "flaszkę", wyciąga ze stodoły starą przerdzewiałą WSK czy Komara. Ci, którzy mieli odrobinę więcej szczęścia, stali się właścicielami Simsona dziadka, który, jeśli był spokojnie eksploatowany, może przewieźć swego nowego jeźdźca przez pewną, nawet niezbyt długą trasę, po czym prędzej czy później bezdusznie odmówi mu posłuszeństwa.